Stichting Nationale Onderwijsweek is een organisatie met een actief en betrokken bestuur. Met het vertrek van Jan van de Ven kwam er een positie vrij, die vanaf nu vervuld wordt door Leraar van het Jaar 2024/2025 in het vo Arash Mortezavy. Dank voor je bijdrage, Jan, we wensen je alle succes. Welkom, Arash!

Verschil maken

Arash vluchtte in 2010 met zijn gezin van Iran naar Nederland. Na een zware periode in Ter Apel leerde hij de Nederlandse taal aan de VU om daarna op zoek te gaan naar werk. Met zijn achtergrond als voedingsmiddelentechnoloog en hr-manager en met zijn B2-diploma op zak sloeg hij aan het solliciteren, maar afwijzing op afwijzing volgde. Het deed hem ertoe besluiten de opleiding te gaan volgen tot scheikundedocent: ‘Ik kon gebruik maken van mijn kennis van exacte vakken en met mensen werken. Ik ben blij met mijn keus: ik kan nu verschil maken, de wereld een beetje mooier maken.’

Niet voor iedereen

Arash is werkzaam op Visser ’t Hooft, een mavo-, havo-, vwo-school in Leiderdorp en beschouwt zichzelf als een pedagoog en daarna een didacticus: ‘Ik wil eerst kijken of de leerlingen in hun basisbehoeften voorzien zijn, pas daarna begint het leerproces.’ Arash spreekt regelmatig collega’s over zijn vak scheikunde, die hem dan vertellen dat ze er vroeger niet goed in waren: ‘Ik vraag me dan af waarom je goed zou moeten zijn in mijn vak… de mens is belangrijk. Voor mijn kandidatuur voor Leraar van het Jaar moest ik een filmpje maken. Ik benaderde hiervoor een oud-leerling, wiens hoogste cijfer voor scheikunde een 3,3 was. Deze leerling vertelde me dat hij het zo fijn vond dat ik eerst hém zag en daarna pas zijn scheikunderesultaten. Waarom moet je naar de flauwekul van de scheikundedocent luisteren? Deze jongen wilde filmmaker worden!’

Een visitekaartje voor het onderwijs met de NOW

Zijn bestuursfunctie bij stichting Nationale Onderwijsweek biedt hem gelegenheid aandacht te vragen voor en een podium te bieden aan leraren: ‘Ik ben graag een visitekaartje voor de organisatie. Ik hoop van betekenis te kunnen zijn in het onderhouden van contacten met verschillende organisaties, gemeentes of andere stakeholders in het onderwijs.’

Meer dan diversiteit

Het verschil tussen diversiteit en inclusiviteit wil hij bespreekbaar maken: ‘Man, vrouw, etniciteit, geloofsovertuiging, praktisch of theoretisch opgeleid… we hebben te maken met diversiteit in de klas, in de school, in de maatschappij, maar dat maakt ons nog niet inclusief. Pas als al die ‘componenten’, groepen mensen met elkaar in harmonie kunnen leven, werken, meedoen en meebepalen kun je echt spreken van een inclusieve samenleving. Zo ver zijn we nog niet.’

Meepraten, meebepalen

In het verlengde hiervan maakt Arash zich sterk voor échte medezeggenschap. Op zijn eigen school maakt hij deel uit van de gemeenschappelijke medezeggenschapsraad (van de stichting waar Visser ’t Hooft deel van uitmaakt, red.) en stelt hij vragen als het gaat om de rol van het orgaan: ‘Met een medezeggenschapsraad kan een school al snel vinkjes zetten. Zaken zijn er wettelijk mee geregeld, maar in de werkelijkheid is er werk aan de winkel. De mening van de (g)mr doet ertoe en ‘nee’ kan ook een antwoord zijn. Ik vind het belangrijk hierover het gesprek aan te gaan en in gesprek te blijven.’

Op LinkedIn deelt Arash regelmatig zijn visie op grote thema’s in het onderwijs of vertelt hij meer over wat hij leert en meemaakt als het gaat om zijn werk. Hij vindt het leuk via die weg te connecten!